ελάσσων

και ελάττων -ον (AM ἐλάσσων και ἐλάττων, -ον)

1. μικρότερος, λιγότερος

2. αυτός που βρίσκεται κάτω από τον μέσο όρο

3. χαμηλότερος, κατώτερος ως προς το ποσό ή τον αριθμό

4. (για χρόνο) βραχύτερος, συντομότερος

5. κατώτερος ως προς την αξία ή τη φήμη σχετικά με κάποιον άλλο

νεοελλ.

1. φρ. «ο ελάσσων όρος» (σε συλλογισμό)

αυτός που χρησιμεύει ως υποκείμενο τού συμπεράσματος

2. φρ. «ελάσσων πρόταση» — η πρόταση που περιέχει ελάσσονα όρο

(αρχ))

1. το αρσ. ως ουσ. «οἱ ἐλάσσονες» — οι κοινωνικά κατώτεροι, η λαϊκή τάξη

2. φρ. α) «τίθεμαι, ἡγοῡμαι, ποιοῡμαι περὶ ἐλάσσονος» — θεωρώ κατώτερο, μικρότερης σημασίας ή αξίας

β) «ἐλάσσων γίγνομαι τῶν σιτίων» — παίρνω μικρότερη ποσότητα από την κανονική

3. (το ουδ. ως επίρρ.) ἔλασσον

λιγότερο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο αττικός τύπος ελάττων < ελαχύς + επίθημα -jων (πρβλ. κρείττων). Ο τ. ελάσσων, με συρριστικοποίηση τών δύο -τ-. Το μακρό -ᾱ- τού τύπου είναι υστερογενές].